" Μνήμες"

Απ’ τον παράδεισό σου απέχω δυο στροφές

και μια ευθεία που την τέμνουν χίλιοι κύκλοι 

πώς να σ’ αγγίξω που σε κρύβει η ομίχλη 

και σε μπερδεύω μ’ όσες άλλαξες μορφές; 

Απ’ την αλήθεια σου ξεκλέβω τρεις σταγόνες 

δεν ξεδιψώ, δεν μου αρκεί το λίγο φως 

άλλαξε ο κόσμος, μα παρέμεινε στυφός 

και μέσα χάνομαι σ’ αδιέξοδους χειμώνες. 

Κυλούν οι μνήμες σ’ ένα πέλαγο ρηχό 

πορφύρα ντύνει η ανάσα μου τη δύση 

είναι που θέλησε η ψυχή να σε κερδίσει 

τώρα που ο πόνος επιστρέφει σαν ηχώ...