Έχω μάθει


Μέρες ομίχλης που με πνίξαν, προσπερνώ
ό,τι με σκότωσε αντίδοτο ποιο έχει;
Χίλια ονόματα κι ούτ' ένα αληθινό
πάνω στην κόψη του βοριά η νύχτα τρέχει.

Μα έχω μάθει στη ζωή να προχωρώ
να συγχωρώ αδυναμίες μου και λάθη
μ' ένα χαμόγελο να γνέφω στον καιρό
την πίκρα πίσω μου ν' αφήνω και τ' αγκάθι.

Κι αν έχω νιώσει η φθορά να με νικά
αν πλημμυρίζω απ' αηδία μ' όσα είδα
βρίσκω ξανά την ευτυχία στα μικρά,
γεννιέμαι θάλασσα και γίνομαι πατρίδα...

 

Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε. Pablo Neruda

 

φωτογραφία:  https://coolweb.gr/img/433/4.jpg