Κανείς δεν σου ’μαθε;

 

Κανείς δεν σου ’μαθε οι λέξεις πως πονάνε

όσο  κι αν είναι στη σιωπή καλά κρυμμένες

πως μ’ ευκολία δεν τις λες σε όποιον να ’ναι;

Για μένα είναι ακριβές, για σένα ξένες!

 

Κανείς δεν σου ’μαθε στο βάθος των πραγμάτων

κάτι υπάρχει ιερό που σε συνθλίβει

φορές θυμίζει την οργή πικρών κυμάτων

κι άλλες βαραίνει την ψυχή σου σαν μολύβι;

 

Κι εκεί που κόβετ’ η ανάσα, πριν το τέρμα

ό,τι καθάριο, ό,τι αγνό μας έχει δέσει

πριν γίνει μνήμη κι αποτύπωμα στο δέρμα

θα ’χει τον έναν απ’ τους δυο βαθιά πονέσει;