Για σένα

Ιούλης στη Θεσσαλονίκη και να βρέχει
σε δρόμους άδειους τη ζωή μου περιφέρω
δεν είν' η μνήμη καταφύγιο, το ξέρω
και το κορμί τη στέρησή σου δεν αντέχει.

Κοντά σου είμαι, θα μπορούσα να σ΄αγγίξω
ο δρόμος μόνο μας χωρίζει κι η σιωπή
κρατώ για σένα ένα φεγγάρι κι ας κοπεί
στα δυο η θάλασσα που μέσα θα το ρίξω.