Από καιρό σε καιρό

 

Από καιρό σε καιρό
τη μοναξιά μου φορώ
με την αλήθεια τρομάζω,
παίρνω ανάσα βαθιά
και πριν ριχτώ στη φωτιά
λίγο με θάλασσα μοιάζω.

Χωρίς καθόλου ντροπή
συνωμοτώ στη σιωπή
με το βοριά κουβεντιάζω,
το κύμα κάνω κορμί
πριν με προδώσει η στιγμή
και στ’ ανοιχτά σε φωνάζω.

Μην ξεχαστείς στ’ αβαθή
σε περιμένουν βυθοί
αρμύρα κι όνειρα στάζω,
κι αν έχουν όλα κριθεί
το φόβο κάνω σπαθί
και στ’ άστρα ρότες χαράζω.

 

φωτογραφία: https://cdn.pixabay.com/photo/2019/02/27/08/46/wave-4023584_960_720.jpg