Τολμώ

Στων ουρανών μου τους κρυφούς μπαξέδες
άγρια φύτρωσαν φιλιά και μενεξέδες
κάθε πρωί τ' άνθη τους κλέβω και το μύρο
γεμίζει χρώματα κι αγάπη η πλάση γύρω!

Στα όνειρά μου τριγυρίζουνε κουρσάροι
και μ' ανεμόσκαλες με φτάνουν στο φεγγάρι,
κλείνουν το μάτι πονηρά και μου μαθαίνουν
τα χέρια σου πώς να κρατώ, να με ζεσταίνουν.

Ρωτώ αδέσποτους καιρούς και μικρομάνες
πόσο κοστίζουνε τα όνειρα κι οι πλάνες
ξέρεις κορίτσι μου, μου λεν, αν δεν τολμήσεις
μην περιμένεις στο υπόγειο ν' ανθίσεις!

Κι εγώ που ακούω με προσοχή όσα μου λένε
τολμώ και ρίχνω στις φωτιές σου αγαπημένε
όλο της θάλασσας και της βροχής τ' αλάτι
και μ' έναν άνεμο σαλπάρω, στρατηλάτη!

 

φωτογραφία:  https://cdn.pixabay.com/photo/2018/01/15/15/20/woman-3084129_960_720.jpg