Πότε; Ποτέ

Πότε; Ποτέ δε θα υπάρξουμε μαζί,
αν με ρωτήσουνε για σένα , ξένος είσαι
σε μια ζωή στείρα κι αφόρητα πεζή
να περισώσω προσπαθώ όσα μ' αρνείσαι.

Πότε; Ποτέ δε θα βρεθούμε να τα πούμε
δυο άγνωστοι θα προσπεράσουμε στα γρήγορα
σαν δυο σκιές μέσα στο πλήθος θα χαθούμε
χωρίς να ειπωθούν λόγια παρήγορα.

Πότε; Ποτέ δε θα σου δείξω ούτε θα πω
πόσο σ’ αγάπησα πολύ, πόσο σε θέλω ακόμα
πως έχει μείνει το φιλί μισό στο στόμα
και ψάχνω δρόμους διαφυγής να εκτονωθώ.

Μέσα σε όνειρα γυρνώ και σε σκοτάδια
ζώντας τη λήθη σε ταξίδια αστρικά
κι όσα ακούγονται σωστά και λογικά
για μένα θα 'ναι πάντα ψεύτικα και άδεια.