Ποια μοίρα σ’ έχει τάξει;

 

Τους χάρτες σου διαβάζω και τους αστερισμούς

να μάθω τα μεγάλα μυστικά σου

με πάθος μεταφράζω αλλόκοτους χρησμούς

ό,τι έχω στη ζωή είναι δικά σου.

 

Τη νύχτα περιμένω το φως τ’ Αυγερινού

να λάμψει, να σκορπίσει το σκοτάδι

το βλέμμα σου γυρεύω στην άκρη τ’ ουρανού

αν κάποτε θα ’ρθεις, στείλε σημάδι.

 

Αργείς κι έχω θυμώσει, ποια μοίρα με κρατά

δεσμώτη του καιρού που πάντα τρέχει

αλήθειες που δεν είπες τις έμαθα μετά

σ’ εκείνη τη στεριά που πάντα βρέχει.

 

Γελάς πίσω απ΄ το τζάμι, με βιάση προσπερνάς

αισθήματα που μένουν πάντα πίσω

ποια μοίρα σ’ έχει τάξει, ποτέ να μη γερνάς

κι εγώ να ’χω ξεχάσει πώς να ζήσω.

 

Φτερά που με κρατούσαν ν’ αντέχω στο βοριά

λιωμένα απ’ τη φωτιά  μελισσοκέρι

πες μου πώς να παλέψει στις δίνες η καρδιά

 και πώς ν' αντισταθεί στ’  αγριοκαίρι;

 

φωτογραφία: https://cdn.pixabay.com/photo/2015/11/10/18/34/spiral-1037508_960_720.jpg