Μικρές αιωνιότητες

 

Βρίσκω τα χνάρια σου στου φεγγαριού τους δρόμους

νύχτες πανσέληνες σε ζω στην Άνω Σύρο

κι ενώνω με τις σκέψεις μου δυο κόσμους

που στάζουνε αγάπης άγιο μύρο.

 

Βρίσκεις τα χνάρια μου στου φεγγαριού το δάκρυ

καθώς σε ψάχνει στο ναό του Παρθενώνα

όσα μας κράτησαν μακριά βάζεις στην άκρη

κι  άγριοι υάκινθοι ανθίζουν τον χειμώνα.

 

Πώς η αγάπη μας κρατά και μας ενώνει

κι υπερνικά συμβιβασμούς κι  αντιξοότητες

στ’ άστρα μας φτάνει, μας αγιάζει, μας λυτρώνει

κι είναι οι στιγμές μας πια μικρές αιωνιότητες!