Ίσως να είμαι η θάλασσα

  

Η αγάπη και η θάλασσα το ίδιο έχουν αίμα

τα στεριανά τους όνειρα με δάκρυα τα βρέχουν

στα ίδια βράχια σπαρταρούν, το ίδιο ζούνε ψέμα

όσες φουρτούνες κι αν τις βρουν, αυτές μπορούν κι αντέχουν.

 

Η αγάπη μου είναι θάλασσα κι εγώ μικρό καράβι

μια ταξιδεύω στ' ανοιχτά, μια σε λιμάνι μπαίνω

μα σαν η νύχτα έρχεται και τ' άστρα της ανάβει

ένα φεγγάρι λαχταρώ, ένα φιλί προσμένω.

 

Μη μου αρνείσαι τη χαρά στα μάτια σου να λάμψω

άστρο να γίνω της αυγής, μικρή φεγγαραχτίδα

την πίκρα από πάνω σου, τη λύπη, να πετάξω

κι αν σε ρωτούν ποια είμ' εγώ, να πεις κάπου την είδα,

 

ίδια να 'ναι η θάλασσα, να 'ναι αγάπη ίδια

μα δεν θυμάμαι να τους πεις, όνειρο αν είμαι ή ψέμα

ίσως να είμαι η θάλασσα που αγάπησε ταξίδια

γιατί η θάλασσα κι εγώ, έχουμε ίδιο αίμα!