Έκπτωτος άγγελος

 

Ξαναγεννιέται  ο παλιός σου εαυτός

έκπτωτος άγγελος που θέλει να πετάξει

μα τα φτερά σου δεν τα  ύφανε μετάξι

κρούεις τις θύρες, ο παράδεισος κλειστός.

 

Σχίζει το γέλιο σου τη νύχτα πέρα ως πέρα

θα επιστρέψω είχες πει την όγδοη μέρα.

 

Ένα  φεγγάρι τις αλήθειες μεγεθύνει

πλανάται γύρω σου απόκοσμη σιωπή

ρέει το αίμα από μια πληγή νωπή

άσε την ήσυχη, δε φταίει η σελήνη.

 

Σχίζουν τα λόγια σου το δρόμο πέρα ως πέρα

χτυπούν στις πέτρες και σκορπίζουν στον αγέρα.

 

Είναι που άργησες και βιάζεσαι πολύ

ό,τι αγάπησες η νύχτα το ’χει πάρει

κοιτάς με ζήλια όσα σου κρύβει το φεγγάρι

η αγωνία να προφτάσεις, σ’ εξαντλεί.

  

Σχίζει το βλέμμα σου τον κόσμο πέρα ως πέρα

ξέρεις πως δεν θα ξημερώσει άλλη μέρα…