Τώρα έχω μάθει

 

Την  εποχή που αλλάζανε τα φίδια δέρμα

και πισωγύριζαν τα στάσιμα νερά

τότε δεν ήξερα πώς να πετώ το κέρμα

και να μην πέφτει με τη λάθος του πλευρά.

 

Έναν καιρό μ’ έβρισκαν οι αλήθειες μόνη

απροετοίμαστη γι’ αυτό που θα συμβεί

τότε δεν ήξερα το ψέμα πως ματώνει

όποιον το λέει, απ’ την πρώτη συλλαβή.

 

Τώρα έχω μάθει πώς το σίδερο να λιώνω

πώς να κρατάω την ανάσα μου καιρό

με τους ανέμους της καρδιάς να μην μαλώνω

να’ μαι η βροχή στης καταιγίδας τον χορό

 

σ΄ άνυδρη γη πως η αγάπη δεν καρπίζει

ούτε κολλάει άμα σπάσει το γυαλί

είναι ένας κύκλος η ζωή που όλο γυρίζει

κι αυτός που θέλει να σωθεί, αυτομολεί…