Μαύρο βότσαλο

Στη θάλασσα να ρίχνεις μαύρο βότσαλο
κι ένα καράβι να σαλπάρει για Λευκάδα
βυθίστηκες στου χρόνου τη θαμπάδα

κι η αλμύρα μας ποτίζει ως το κόκαλο.

Το κύμα που φυγάδεψε τις λέξεις σου
στις φλέβες σου κυλά αντί για αίμα
ποια θλίψη σου αιχμαλώτισε το βλέμμα
την ώρα που ξεχάστηκες στις σκέψεις σου;

Να ζήσεις πια δεν θες άλλα ταξίδια
η πόλη αυτή κατάπιε κάθε αντίσταση
τα όνειρα που αγόραζες με πίστωση
να ξέρεις, σε γυρνούν ξανά στα ίδια!...

Πρέβεζα-Αύγουστος 2017