Ήρθε η στιγμή

 

Μ’ αφήνεις μόνη να παλεύω τα στοιχειά μου
να υποχωρώ και να επιτίθεμαι ξανά
μ’ ένα μαχαίρι καρφωμένο στην καρδιά μου
που δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονά.

Μ’ αφήνεις μόνη στις αβάσταχτες σιωπές μου
κάτω απ’ τον ίσκιο το βαρύ της ενοχής
ν’ αναμετριέμαι με το αύριο και το χτες μου
κι από το δάκρυ μου φοβάσαι μη βραχείς.

Μα να που ήρθε η στιγμή να κοιταχτούμε
λόγια να πούμε που δεν έχουν ειπωθεί
πως όλα τέλειωσαν, ας το παραδεχτούμε
από ένα τίποτα τι μένει να σωθεί;