Μετέωρη

 

Η μάχη τέλειωσε κι εσύ γυρίζεις μόνη
μες σε καπνούς και σε σπαράγματα φωτιάς
την αθωότητα που σου 'κλεψαν ζητάς

σε πολιτείες που ο φόβος ερημώνει.

Στέκεις μετέωρη σε γη και ουρανό
αναποφάσιστη δειλά κοιτάς το μέλλον
στιγμή δεν έζησες στον κόσμο των αγγέλων
πάντα φοβόσουν να πετάξεις στο κενό.

Κι όσο οι μνήμες επιστρέφανε νωρίς
στην κοίτη κύλαγες του πιο άγριου χειμώνα
γνώρισες μόνο απ' την αγάπη, μια σταγόνα
να ξεδιψάσεις από κείνη, δεν μπορείς...

 

Να τολμάς να οδηγείς στα άκρα τον ίδιο σου τον εαυτό!

φωτογραφία:https://despinakouvatsou.files.wordpress.com/2019/03/06-1.jpg?w=3041