Σε ποιον χρωστάω;

Ξανά στο σπίτι που γεννήθηκα επιστρέφω
μ’ ουλές στο σώμα, μ’ αναπάντητα γιατί
τώρα που τέλειωσε επιτέλους η γιορτή
ελπίδες άλλες κι αυταπάτες πια δεν τρέφω.

Μετρώ τα λάθη, τα σωστά, άκρη δεν βγάζω
ανοίγω πόρτες σφαλιστές να πάρω αέρα
δεν μου χαρίστηκες ζωή ούτε μια μέρα
γελάω, βρίζω δυνατά, ξεσπώ, φωνάζω…
Σε ποιον χρωστάω;

Δεν τ’ αποδέχτηκα ποτέ, μα ήταν ήττα
κρίσεις, συγκρίσεις, επικρίσεις, απουσίες
ουσίες, ψέματα, εξαρτήσεις, προδοσίες
ό,τι έχω το ’κλεψα και το ’ζησα τη νύχτα.

 

φωτογραφία: https://cdn.pixabay.com/photo/2018/08/14/13/23/ocean-3605547_960_720.jpg