Ο Δάνος
Έχω ένα συνάδελφο, Σαλονικιώτη βέρο
«παιδί από σπίτι», μάλαμα, που χρόνια τονε ξέρω,
χωρατατζής, καλόκαρδος, μόρφωσης ανωτάτης
στην πόλη μου ερωτικός, βρέθηκε μετανάστης.
Πάντα με το χαμόγελο και με αγνές προθέσεις
πρόθυμα δίνει συμβουλές και κάνει εκμυστηρεύσεις.
θα φύγει η γυναίκα μου να πάει στην Αθήνα,
όμως θα φύγει κι από κει και με αεροπλάνο
θα φτάσει ως τον Τάραντα, δεν ξέρω τι να κάνω!
Λες όταν έρθει να βρεθώ όπως και τόσοι άλλοι
σαν …τάραντας και κέρατα να βγάλω στο κεφάλι;»
«Αφού εκεί την έστειλε, Δάνο, η υπηρεσία
μη βάζεις το κακό στο νου, μη δίνεις σημασία!
Μην είσαι υπερβολικός, σκέψεις κακές μην κάνεις
δεν είναι και προς θάνατον και σίγουρα λανθάνεις!»
Δεν ξέρω αν τον έπεισα όμως συχνά τον είδα
στο κεφάλι του να ψάχνει τη Χαμένη Ατλαντίδα!
Χτες πάλι μου ’πε: «Φίλη μου, σε σένα έχω θάρρος
θέλω να στ’ εκμυστηρευτώ, να διώξω αυτό το βάρος!
Αν σου ’λεγε ο σύντροφος που έχεις πως θα φύγει
στα ξαφνικά - λόγω δουλειάς- δεν θα σε πιάναν ρίγη;
Τι θα κανες, τι θα ’λεγες -εν πάση περιπτώσει-
θα το ’παιζες αμέριμνη ή θα ’χες πελαγώσει;»
«Ώρα καλή» θα του ’λεγα «και στα πανιά σου αέρας,
να έρθεις πίσω μη βιαστείς» θα του ’δινα ελευθέρας!
«Α μπράβο! Το ίδιο είπα και εγώ εχθές στη Σεβαστή
στη Νορβηγία που θα πάει, να γυρίσει μη βιαστεί!
Τι θα ’παιρνες αν πήγαινες σ’ αυτό το κρύο μέρος;
Είναι χειμώνας -μην ξεχνάς- εκεί, δεν είναι θέρος!»
«Θα ’βαζα ό,τι πιο ζεστό, το σκούφο, το παλτό μου
μια …θερμοφόρα -σίγουρα- τα γάντια, το κασκόλ μου.»
«Βατραχοπέδιλα, γυαλιά -ηλίου- και μπικίνι
μαζί της πήρε λες και πάει εκεί που ζουν οι Βεδουΐνοι!
Πήρε και αντηλιακό, αυτό κι αν μ’ έχει αγχώσει,
στα κάρβουνα ακροπατώ και φίδια μ’ έχουν ζώσει!»
«Τι να σου πω, βρε Δάνο μου, άναυδη έχω μείνει!
Μήπως μαγιό ολόσωμο ήταν κι όχι μπικίνι;
Μήπως δεν άκουσες καλά και πάει στις Μπαχάμες;
Μήπως δεν ήτανε γυαλιά και ήτανε …. πιτζάμες;
Δεν άπτονται της λογικής, όσα μου παραθέτεις!»
Τι να του πω, δεν ήξερα, μ’ έπιασε …γλωσσοδέτης!
«Το ξανασκέφτηκα καλά», μου ’πε την άλλη μέρα,
«το ξέρω πως παντρεύτηκα γυναίκα με καριέρα,
να την υποψιάζομαι δεν πρέπει, είναι κρίμα,
αφού όλα αλλάζουνε, θ’ άλλαξε και …το κλίμα!»
Έμεινα στήλη άλατος! «Τι να σου πω βρε Δάνο,
με χίλια τρέχει η σκέψη σου, φίλε και …δεν τη φτάνω!»
φωτογραφία: https://pixabay.com/el/illustrations/eiskristall-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CF%84%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%84%CF%8C-2871068/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου