Αναρωτήθηκες ποτέ;

 

Γεύση στυφή του κυδωνιού, πικρή της θλίψης
ηλιοβασίλεμα βαθύ
σ' έναν ορίζοντα που στάζει απελπισία
χέρια νωθρά, ζωή σε πλήρη ακινησία

αν ναυαγήσεις στ' αβαθή
αναρωτήθηκες ποτέ σε ποιον θα λείψεις;

Κύμα ανυπότακτης οργής, αγγέλου σώμα
άρωμα νάδρου, οσμή φυγής,
κραυγή αρχέγονου θεού και πόθου σπέρμα
κυλούν οι μνήμες κι η φθορά στο ίδιο αίμα
καιρός να βγεις
εκεί που σμίγουν οι φωτιές που νοσταλγείς
σου μείναν ...κάτι δευτερόλεπτα ακόμα!