Με ποιον βοριά

Και να που βρέθηκα να κυνηγώ ανέμους
σε μια στεριά που ναυαγούς το κύμα φέρνει,
κάποτ' υπήρξα ακριβή κι αγαπημένη
τώρα χαράζω τις σιωπές πριν ανατείλω.

Και να που έγειρα χαμένη στη σκιά μου
να παραδίνομαι κάθε στιγμή στις μνήμες
γυναίκα στέρφα που τη σχίζουν οι ωδίνες,
με ποιον βοριά το βογγητό μου να σου στείλω;


Να 'ξερες πόσο με βαραίνουνε οι λέξεις
όσες δεν είπα, σε στιγμές αδυναμίας
μόνη, στη δίνη μιας μεγάλης τρικυμίας
εσύ, αλήθεια, θα μπορούσες να τ' αντέξεις;

ΣΥΡΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2018