Η έπαρση

Η έπαρσή σου, είναι πόρνη μ’ αλαβάστρινο κορμί
αιθέριους τρόπους και χαμόγελο μειλίχιο,
μου κάνει νόημα ν’ ανέβω στη σκηνή
και να χορέψω τον δικό της τον πυρρίχιο.

Άγρια λάμια, σμιλεμένη στη φωτιά
σκίζει τις σάρκες μου, θυσία στο θεό της
δεν ξεχωρίζει την αλήθεια απ’ την ψευτιά
πέτρινη μάσκα και σκιά το πρόσωπό της.

Δεν θα παλέψω με την έπαρση ξανά
όποιος δεν άλλαξε για χρόνια, δεν αλλάζει
κρατώ μονάχα όσα νιώθω αληθινά
για όλα τ’ άλλα, τα σπουδαία σου, ...ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!!!