Να ζήσεις πώς τις αστραπές;

 

Για σένα φτιάχτηκαν τα ύψη
ξέρεις, γεννήθηκες βροχή
κι αν στάζει αίμα η ψυχή
είναι που λάτρεψες τη θλίψη.

Για σένα το φεγγάρι βγαίνει
βάρκα στη γη να σεριανά
κι αν χάθηκες στο πουθενά
αν η ψυχή δεν ανασαίνει,

είναι που τ' όνειρο το βράδυ
κρυφά το πότιζες σιωπές
να ζήσεις πώς τις αστραπές
αφού αρνήθηκες το χάδι;