Τα λόγια που δεν σου 'πε η ψυχή μου

 

Τα βήματά μου, ασταθή
η εμπιστοσύνη έχει χαθεί
πυκνή ομίχλη κι η ψυχή δεν ανασαίνει,

βαθιά με καίει το φιλί
που μου ’δωσες κι είναι πολύ
εκείνο που άφησα καιρό να με βαραίνει.

Μου ’γινε ανάγκη η φυγή
για να μη νιώθω την πληγή
που όταν έρχεται η νύχτα στάζει αίμα 

και προσπαθώ να κρατηθώ
απ’ ένα όνειρο σαθρό
και μιαν αλήθεια που δεν είναι παρά ψέμα.

Κι όταν ο άνεμος φυσά
ρίχνω στο κύμα τα μισά
από τα λόγια που δεν σου ’πε η ψυχή μου

κι απ’ την ψηλότερη κορφή
τ’ άλλα μισά κι είσ’ η κρυφή
ανάσα κι ο λυγμός στην προσευχή μου.

 

φφωτογραφία: https://cdn.pixabay.com/photo/2017/10/16/11/36/autumn-2857032_960_720.jpg