Πρωινή γαλήνη

Πρωινός καφές, νύχτα αμαρτωλή μου
πόσο λίγα θες να ’χει η μέρα χρώμα
ένα σ’ αγαπώ στην ανατολή μου
να σκιρτά η καρδιά, να ριγά το σώμα.

Πρωινό φιλί, κύμα αλαργινό μου
κράτα μακριά όσα με πικραίνουν
διώξ’ τη συννεφιά απ’ τον ουρανό μου
σχήμα και ζωή τ’ όνειρα να παίρνουν.

Ντύσου τη χαρά, φόρα τ’ άρωμά της
όσα λαχταρά η ψυχή, της δίνεις
καθαρή ματιά, φως στο πέρασμά της
μέσα σε δροσιά πρωινής γαλήνης.

 

φωτογραφία:  https://cdn.pixabay.com/photo/2014/07/01/12/36/tea-381235_960_720.jpg