Βίοι παράλληλοι

 

Δεν είναι τ’ όνειρο ρετάλι που ’χει μείνει
να τ’ εκποιήσεις με την πρώτη ευκαιρία
κοντά σου χίμαιρα κι απάτη η γαλήνη
βίοι παράλληλοι μ’ αντίστροφη πορεία.

Σου δείχνω έναν ουρανό κι εσύ τον κρίνεις
όμως τ’ αστέρια μου δεν είναι από χώμα
ούτ’ είμαι κείνη που στους φίλους σου συστήνεις
έχει στραγγίξει η ψυχή, κρατάς το σώμα.

Δεν περιμένω να με πάρεις απ’ το χέρι
να περπατήσουμε εκεί που μου ’χες τάξει
τώρα τους δρόμους μου χαράζω με μαχαίρι,
στάζει το αίμα και λερώνει το μετάξι.