
Για ποια αγάπη να μιλήσω
Ποια όνειρα να κάνω εδώ στο κύμα που μ’ αφήνεις
να επιπλέω μου επιτρέπεις , μόνο αυτό
ξέρεις, μπορεί και να σωθώ αν επιμείνεις,
αν μου πετάξεις μια σανίδα να πιαστώ.
παίρνουν τα λόγια μου οι ανέμοι
τα περιφέρουν πριν τα βγάλουν στο σφυρί.
Μην ξεχαστείς, πλησίασέ με σα μελτέμι,
κι αγκάλιασέ με σα μια δύση πορφυρή.
Χρόνια ανασαίνω μια σιωπή πυρακτωμένη
σ’ έναν απέραντο βαθύ κυματισμό.
Στο πεπρωμένο σου η ψυχή μου βυθισμένη
ν΄ αποζητά από ένα χάδι λυτρωμό.
Χρόνια αφήνομαι στην άκρη των ψιθύρων
χαμένο λάφυρο σε κρύπτες μυστικές
κι όλο κοιτώ απ΄ τις σχισμές των παραθύρων
όσα μου κρύβεις , τσαλακώνεις ή τα καις.
φωτογραφία : https://cdn.pixabay.com/photo/2017/01/03/14/28/strudel-1949587_960_720.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου