Κρυμμένα σύννεφα

Κρυμμένα σύννεφα στο βάθος τ' ουρανού
θα γίνουν μπόρα δυνατή,
θα φέρουν πόνο,
ανεμοθύελλες σκοτείνιασαν το νου,
γυρίζουνε τη φτερωτή
και σταματούν το χρόνο.

Ποιες μάχες έδωσες και έμεινες γυμνή;
Στην άμμο άφησες σχήματα μπερδεμένα.
Πότε είσαι ψεύτικη και πότε αληθινή;
Όταν μου δίνεις ή όταν παίρνεις από μένα;

Ποιες χίμαιρες κυνήγησες, ποια όνειρα, μονάχη
κι έχασες όσα σου ’χα εμπιστευτεί.
Τώρα σε βρίσκω ένα κομμένο να ’σαι στάχυ,
στης μοναξιάς τα κρόσσια, μια κλωστή.

 

φωτογραφία:  https://cdn.pixabay.com/photo/2020/06/28/00/35/sky-5347490_960_720.jpg