Κράτα μονάχα μια στιγμή
Ανάσες, θύμησες, σκιές, λόγια κλεμμένα,
ανακατεύτηκαν χωρίς να με ρωτήσουν
γίναν ποτάμια ενοχής ανταριασμένα
κυλούν με ορμή, με παρασύρουνε κι εμένα
εκεί που ο ήλιος κρύβεται πριν έρθει το σκοτάδι.
ό,τι μπορεί να αντέξει τόση περηφάνια
ό,τι αξίζει κι όμως μένει στην αφάνεια
μα πάντα κάνει μια καινούρια αρχή.
Κράτα μονάχα μια εικόνα, ένα σημάδι
να μένεις ζωντανή μετά τον πόνο
να γίνεσαι βροχή όταν στεγνώνω
ξανά να μου δροσίζεις την ψυχή.
φωτογραφία : https://cdn.pixabay.com/photo/2015/02/18/22/12/woman-641528_960_720.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου