Επιστρέφεις

 

Επιστρέφεις
σαν κακός οιωνός
τυλιγμένος σε σύννεφα σκόνη
καταστρέφεις
ό,τι ζει μες στο φως
κι εγώ μένω αμετάκλητα μόνη
αντιστρέφεις
πορείες ζωής
και συνθήματα ν’ ακουστούν δεν αφήνεις
αλλού στρέφεις
το βλέμμα,
στα εφήμερα και το σήμερα σβήνεις.

Προσπαθώ
να κρατήσω ανοιχτό το παράθυρο
το βυθό
των ονείρων μου τέμνω και τ’ άπειρο
ν’ αρνηθώ
πώς μπορώ όσα πήραν τα πέλαγα
πριν χαθώ
μες στους ίσκιους θυμάμαι πως γέλαγα.

Η βροχή
θα κυλήσει αργά και σωτήρια
την ψυχή
θα τραβήξει μακριά η παλίρροια
κάθ’ αρχή
μονοπάτι μακρύ, απροσπέλαστο
ανοχή
σ’ έναν κόσμο φτηνό και ανέραστο.