Ο χρησμός

 

Της μάντισσας μην τον πιστεύεις το χρησμό
που σου ’δωσε, μασώντας φύλλα δάφνης
σε λάθος μέρη επιμένεις να με ψάχνεις,
μόνο στην άκρη των γκρεμών ευδοκιμώ.

Κι ας σου ’χε πει -πριν κλείσει κύκλο- η σελήνη
πως θα προβάλλω σαν σε όνειρο, αχνά,
ό,τι καθένας μας δεν ζει, τ’ αποξεχνά
κι από τη σκέψη σταθερά τ’ απομακρύνει.

Μην λες λοιπόν ότι προσπάθησες πολύ
όμως, το ύψος κι οι ευθύνες σε τρομάζουν
τον κόσμο έχουν τη δύναμη ν’ αλλάζουν
οι ανυπότακτες ψυχές, όχι οι δειλοί!