Η επιστροφή

Επιστρέφω ξανά στη γη που γεννήθηκα
γλιστρώ τρυφερά σε δρόμους και μνήμες
ταπεινά κοινωνώ το φως που αρνήθηκα
κι ας μου δόθηκε απλόχερα τις μέρες εκείνες.

Επιστρέφω γιατί με καλούν οι ψυχές
όσων μείναν εκεί, ξεχασμένοι απ΄ το χρόνο
στο καθάριο τους βλέμμα διαβάζεις βροχές
και στο γέλιο τους κρύβουν έναν άμετρο πόνο.

Να ξεφύγει κανείς πώς μπορεί απ’ τη μοίρα του;
Μ’ αλυσίδες δεμένος να πετάξει πώς γίνεται;
Στωικά προσπαθεί να γευτεί την αλμύρα του
και ας ξέρει από πριν, πως το δάκρυ δεν πίνεται.