Το πέρασμα για την Αθανασία

Ποια ανάγκη σ’ έκανε ν’ ανάψεις το λυχνάρι
και να φωτίσεις αμυδρά το σώμα του εραστή
ποιοι δαίμονες και ποιοι θεοί σ’ είχαν καταραστεί
νύχτα τον Έρωτα να ζεις, Ψυχή, στο κεχριμπάρι.

Πόσο λαχτάρησες να δεις, για μια μόνο στιγμή
κείνον τον άνεμο που οι Μοίρες σου ’χαν τάξει
πάνω στα χείλη σου η πίκρα έχει στάξει
κι απ’ την αρχή, δυσοίωνοι ήταν οι χρησμοί.

Μες στης απόγνωσης βυθίζεσαι τη δίνη
κανένα έλεος δεν δείχνουν οι θεοί,
θα σπαρταράς γυρεύοντάς τον ες αεί
κι η δίψα που ’χει το κορμί σου δεν θα σβήνει.

Μα όπως την τρίτη θα περνάς δοκιμασία
βγαίνοντας μεσ’ από της Στύγας το νερό
ξέρεις ο Έρωτας, Ψυχή, πως είναι τ’ ιερό,
το μόνο πέρασμα για την Αθανασία.

 

 (Εμπνευσμένο από τον μύθο του Έρωτα και της Ψυχής)

 

φωτογραφία: https://www.grethexis.com/wp-content/uploads/2016/02/Psyche-Revived-by-Cupid%E2%80%99s-Kiss-Louvre-GRethexis-3.jpg