Να μπορείς τον φόβο να νικάς

 

Άπλωνε ο ήλιος στο νερό

ένα κατακόκκινο υφάδι

δάκρυζες, το δάκρυ σου μαγνάδι

για να ξεγελάει τον καιρό.

 

Έφτανε το κύμα στην ακτή

έπαιρνε μακριά κάθε σου θλίψη

κι ένα σ άφηνε κοχύλι που χε κρύψει

να κοιτάς, να νιώθεις δυνατή.

 

Να μπορείς το φόβο να νικάς

βρες έναν γκρεμό να περπατήσεις

τις βαθιές πληγές σου ν αγαπήσεις

μνήμες που πονάνε να πετάς.

 

Κι ό,τι η ζωή σου χει στερήσει

όσα σου χει η μοίρα αρνηθεί

αν τα βρεις σε χάραμα βαθύ

θα χεις τόν παράδεισο κερδίσει...!