Χαμένος παράδεισος

 

Το χέρι μου απλώνω τρυφερά

ν αγγίξω των χειλιών σου τη γραμμή

αφήνομαι να ζήσω τη στιγμή

σαν να ναι η τελευταία μου φορά.

 

Τά μάτια κλείνω και ο χρόνος σταματά

μπροστά μου ένας ορίζοντας ανοίγει

μέσα μου μπαίνεις και το σώμα μου σκιρτά

κι έναν παράδεισο η μοίρα ξετυλίγει.

 

Ας είσαι όνειρο φευγάτο, απατηλό,

ό,τι λαχτάρησα με την ψυχή ν αγγίξω

ένα παιχνίδι που το παίζει το μυαλό

και μια κραυγή που δεν κατάφερα να πνίξω...