
Κάνε τα όνειρα ζωή
Κάνε το δάκρυ μου γιορτή
τον πόνο μου ταξίδι,
χωρίς να με ρωτάς γιατί
αφού το ξέρεις ήδη.
και μέσα της αφήσου
να μην μπορώ να αντισταθώ
στο χώρια, στο μαζί σου.
Κάνε τα όνειρα ζωή
πάνω της να ακουμπήσω
να ταξιδεύω κάθε αυγή
να μην ξαναγυρίσω,
σ’ όσα δεν είναι αληθινά
και με κρατούν δεμένη
στο τίποτα, στο πουθενά,
σ’ εκείνο που πεθαίνει...
φωτογραφία: https://cdn.pixabay.com/photo/2018/02/15/21/55/sunset-3156440_960_720.jpg
Άριστο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφή