Όση κι αν μου ’δωσες χαρά

 

Τα μάτια σου βαθύς ωκεανός

με βύθισαν στου έρωτα τις δίνες

το γέλιο σου χρυσάφι απ’ τις Μυκήνες

αστράφτει κι αγαλλιάζει ο ουρανός.

 

Τα λόγια σου φεγγάρια στις Κυκλάδες,

αγάπης κύματα, με παίρνουν αγκαλιά,

σαν μεθυσμένη ανθισμένη πασχαλιά,

μιλώ με τ’ άστρα τ’ ουρανού και τις Πλειάδες.

 

Όση κι αν μου ’δωσες χαρά, όση σου πήρα

δεν περισσεύει, δεν ξοδεύεται, δεν φτάνει.

 Να γίνεις μου δεν ζήτησα λιμάνι,

μόνο στιγμές να ξεγελώ τη μοίρα.

 

 Θάλασσες όσες και αν είχες-κι εγώ λύπη-

ένα ταξίδι αυτό το βράδυ σου ζητώ.

Για να μπορέσω μια στιγμή να ονειρευτώ

ό,τι δεν έζησα ποτέ κι όλο μου λείπει…

------------------------------------------------------------

Όσες κι αν έχεις θάλασσες

 

Στο βλέμμα σου ένας χώρεσε ωκεανός βαθύς

 με ρεύματα υπόγεια, παλίρροιες και δίνες

μα εγώ χρυσάφι δες κρατώ απ’ τις Μυκήνες

να μην μπορέσεις τρεις φορές να μ’ αρνηθείς.

 

Κι αν μ’ έριξαν τα λόγια σου σε ξένες αγκαλιές,

 φεγγάρι κυκλαδίτικο και ξάστερε ουρανέ μου,

εγώ μ’ ένα ταξίδεψα καράβι σου τ’ ανέμου

σε μια στεριά που ανθίζουνε άγριες πασχαλιές.

 

Όση σου έδωσα χαρά, όση από σένα πήρα

δεν περισσεύει, δεν ξοδεύεται, δεν φτάνει,

ποτέ να γίνεις  δεν σου ζήτησα λιμάνι,

μόνο στιγμές ,να ξεγελώ τη μοίρα.

 

Όσες κι αν έχεις θάλασσες, όση κι αν έχω λύπη,

δεν σου ζητώ παρά μονάχα ένα βράδυ

ήλιος να λάμψεις, στης ζωής μου το σκοτάδι,

κείνο που θέλησα πολύ να μην μου λείπει…