Κάθε που έχει αστροφεγγιά 

 

Κάθε που έχει αστροφεγγιά αλλάζω δέρμα

μόνο στα δάχτυλα απομένουν σκόρπιες μνήμες

κι έτσι με βρίσκει να βυθίζομαι το γέρμα

στους λαβυρίνθους του μυαλού μου και σε δρίμες.

 

Κάθε που φεύγεις ένας θάνατος γεννιέται

σε ποιο χαμόγελο να κρύψω την οδύνη

όση κι αν μου ’δωσες χαρά, αποξεχνιέται

ήλιος κι αν ήσουν φωτεινός, τώρα αργοσβήνει.

 

Κάθε που θέλω να ’σαι δίπλα μου δεν σ’ έχω

κίτρινα φύλλα που σκορπίσαν στον αέρα

όσα σου έκλεψα και όσα μου χρωστάς

 

τι κι αν μου λες πως μ’ αγαπάς και να προσέχω

δες, τα καράβια μου ναυάγησαν στη μέρα

κι αυτά που κέρδισα ξανά πίσω ζητάς…