Άλλο  παραμύθι

Παίρνουν τα μάτια σου το χρώμα της φωτιάς

σαν τον ορίζοντα ο ήλιος όταν γέρνει

με καις κατάσαρκα σαν λίβας, σαν νοτιάς

κι ένα παράπονο με πάει και με φέρνει.

 

Περνούν οι μέρες άδεια τρένα στο σταθμό  

το εισιτήριο στην τσέπη ξεχασμένο

όσα δεν ζήσαμε ποτέ, απαριθμώ

και το μυαλό ένα κουβάρι μπερδεμένο.

 

Θα περπατήσω στους γκρεμούς που περπατάς

σε μαύρο ασήμι τ’ όνομά σου θα χαράξω

όσα μου χάρισες κι αυτά που μου χρωστάς

θα σου τα κλέψω πριν στην άβυσσο βουλιάξω.

 

Κι αν το ξημέρωμα με βρει να κυνηγώ

έρωτες, χίμαιρες που χάθηκαν στη λήθη

να ξέρεις μάτια μου ότι δεν είμαι εγώ

ναυάγιο είναι από άλλο παραμύθι...