Το καράβι

 

 

Αυτό το ταξίδι δεν είναι για μας.

Εμείς είμαστε νύχτες ενός ήλιου που κλαίει.

Τι αν χαράζεις πορείες,  αν καιρούς μελετάς;

Πάντα θα ’μαστε εκείνοι που κινούν τελευταίοι.

 

Το δικό μας καράβι έχει μαύρα πανιά

που τα σκίσαν  ανέμοι … τι ταξίδια να κάνει; 

Ψηλαφεί στο σκοτάδι  ίδια πάντα στεριά

τόσα χρόνια δεμένο στο ίδιο λιμάνι.

 

Στο μεσαίο κατάρτι ας δεθούμε σφιχτά

για όσα φέρνουν τα χρόνια κανείς δεν μας δεν φταίει.

Η ζωή μας καράβι που αλυχτά: - Στ’ ανοιχτά

πάντα θα ’σαστε εκείνοι που κινούν τελευταίοι…