Ας μ' αγαπούσες πάλι

 

Ποια  σ’ έχουν πάρει σύννεφα

βροχή να σε γεννήσουν

για να σε τραγουδήσουν

στη λίμνη ερωδιοί

ποιες θάλασσες σου χάρισαν

κύματα ασημένια

μοναδική μου έγνοια

γυναίκα και παιδί.

 

Κι όλο ρωτώ τον ουρανό

και τον ορίζοντά μου

αν θα βρεθείς κοντά μου

και πότε θα σε δω

και λένε μου στα σύννεφα

αγάπη έχεις χτίσει

πως μ’ έχεις λησμονήσει

και δε θα ρθείς εδώ.

 

Κλείνω τότε τα μάτια μου

και το παράθυρό μου

σε ψάχνω στ’ όνειρό μου

να παρηγορηθώ

μα είσαι βροχή και  χάνεσαι

στου κόσμου την αιθάλη

ας μ’ αγαπούσες πάλι

να ξαναγεννηθώ…!