Να μη σε βρουν τα κύματα μονάχη

 

Σ' ένα μου δάκρυ φυλακίζω τους χειμώνες σου
γίνεσαι κύμα, στις σιωπές μου σ' ανταμώνω
από το βλέμμα σου τα σύννεφα στεγνώνω
κι όσα λατρέψαμε προβάλλω στις οθόνες σου.

Να μη σε βρει το χάραμα η λύπη και σκορπίσεις
αν είναι άνοιξη, το ξέρουνε οι κήποι που θ' ανθίσεις.

Σ' ένα χαμόγελο φυτεύω φως κι ελπίδα
και σου τα στέλνω μη χαθείς σε μέρη ξένα
ποτέ δεν ζήτησα μια προσευχή για μένα
οι ναυαγοί, ξέρεις, δεν έχουμε πατρίδα.

Να μη σε βρουν τα κύματα μονάχη, λυπημένη
αλλάζουν πάντα σχήματα οι βράχοι κι οι χαμένοι.