ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ

 

Κυλούν οι μέρες σαν βροχή πάνω στο τζάμι

έρχονται, φεύγουν μα η ανάμνησή σου μένει

απ’ όσα αγάπησα παράταιρη και ξένη

γραμμή μου είσαι χαραγμένη στην παλάμη.

 

Δρόμοι ανοίγονται πολλοί, πού πάνε τάχα

ο ίδιος δρόμος μ’ οδηγεί σε μέρη ίδια

κι όσα λαχτάρησα να κάνουμε ταξίδια

στη σκέψη έμειναν και στ’ όνειρα μονάχα.

 

Μην ξημερώνεις ουρανέ μου άλλη λύπη

ό,τι αγγίζω με ματώνει σαν αγκάθι

χωρίς το γέλιο του να ζω  δεν έχω μάθει

 

κι αν τώρα νιώθω  στην ψυχή μια χαρμολύπη

είναι που δείπνο μυστικό έχω ετοιμάσει

για όσες ζωές έχω αρνηθεί και θυσιάσει...