Ρωτάς αν άξιζε

Ρωτάς τι μου ’δωσες, τι πήρα από σένα,
πήρα τη δύναμη να κάνω βήματα μπροστά
να βγω απ’ το τέλμα και ν’ αφήσω τα «σωστά»,
κι όλα τα «πρέπει» που με πνίγαν, με πληγώναν.

Ρωτάς αν άξιζε να φτάσω ως το τέρμα
λίγος αν ήσουν ή αν ήσουνα πολύς
ήσουν το χρώμα της δικής μου Ανατολής
όταν οι σκέψεις κι οι ψυχές μας ανταμώναν.

Δεν με πειράζει που δεν είμαστε μαζί
που η απόσταση να ’ρθεις είναι μεγάλη
εκείνη μ’ έμαθες να είμαι , όχι άλλη
που δίνει μάχες, π’ ονειρεύεται, που ζει.

Κι ας μη σε κράτησε όσο θα ’θελε το σώμα
ας μη σε βλέπω, ας μην είσαι πια κοντά
μου 'μαθες τ’ όνειρο για πάντα πως κρατά
αρκεί να θέλεις να το ζήσεις …λίγο ακόμα!