‘’Ταξίδι της ψυχής’’.


Περνώντας απ’ τον υλικό κόσμο
ιχνογράφησα τη σιωπή του ορίζοντα,
μάτωσα απ’ αγκάθι της θλίψης,
μάζεψα στις χούφτες μου νερό κι αλάτι
απ’ τους κάμπους και τις μοναξιές,
ατένισα το πιο βαθύ πέλαγο
σε διαδρομές δισδιάστατες
ανάμεσα στα ποτέ και το σήμερα,
ξεγέλασαν τις άμυνές μου πόθοι και νότες  κρυστάλλων,
μέθυσα από ήχους υπόκωφους
και πλάνες στολίστηκα.
Τώρα, τα άυλα μάτια  μου γελάνε κρυφά,
ταξιδεύοντας σε χρόνο άχρονο.
Λουσμένα μ’ ανέσπερο φως
σ’ αστρικά νεφελώματα
ζωή διεκδικούν, ατελεύτητη.