Στάζω ακόμα όνειρα

 

Νύχτα με πανσέληνο στους γκρεμούς σου κύλησα, έγινα βροχή
κι ως εδώ ταξίδεψα, βέλος που ξεστράτισε μα δεν αστοχεί.

Άνοιξα την πόρτα σου, στέκομαι μπροστά σου, λούζομαι στο φως,
έλα, άγγιξέ με, στάζω ακόμα όνειρα , ρέω σαν ποταμός.

Μη διστάσεις, κράτησε μια στιγμή το χέρι μου, μέτρησε αν θες
πόσα πάνω μου άφησε ο καιρός χαλάσματα και ρωγμές βαθιές.

Μέσα μου λιμνάζουν σκέψεις και παράπονα που ποτέ δεν είπα δυνατά
την τροχιά μου αλλάζουν, πάλλομαι μεσούρανα, χάνομαι μετά,

πεφταστέρι γίνομαι νύχτες που 'σαι μόνος σου , κοίτα με, ιριδίζω,
να σε χάνω έμαθα, μέσ' από τα λάθη μου και να σε κερδίζω.

Έχω κάνει σχέδια τολμηρά, ανίερα ,σαν αμαρτωλός προσκυνητής,
δεν υπάρχουν όνειρα για να μπεις ξανά να μου κρυφτείς!

Έδεσα τη μοίρα μας με γητειές αλλόκοτες, ξόρκια και χρησμοί
σε κρατούν αιχμάλωτο! Η ψυχή φλεγόμενη, λάβα το κορμί...

 

φωτογραφία:  https://cdn.pixabay.com/photo/2020/02/15/09/09/sky-4850411_960_720.jpg