Έτσι πάντα με θυμάμαι

 

Κάποτε λες θα κουραστώ

με τον βοριά να ταξιδεύω

πεισματικά στιγμές να κλέβω

θα θέλω να τις μοιραστώ

 

πως θα ’ρθει εκείνη η στιγμή

που πρέπει να αποφασίσω

τι θ’ αρνηθώ, τι θα κρατήσω

λες όλα έχουν μια τιμή.

 

Μα πες μου αλήθεια, το πιστεύεις

πως θα μπορούσα άλλη να ’μαι

εγώ έτσι πάντα με θυμάμαι

παλίρροια κι άμπωτη μαζί

 

κι αν είμαι εδώ, μην τα μπερδεύεις

για λίγο ήρθα στη στεριά σου

μην αφεθείς στη σιγουριά σου

αλλού η ψυχή η δική μου  ζει…