Ένα κλαδάκι

 

Ένα κλαδάκι που το τσάκισε ο αέρας

έπεσε κάτω και το πότισ’ η βροχή

έβγαλε ρίζες κι ως το τέλειωμα της μέρας

βρήκε τη δύναμη ν’ ανθίσει απ’ την αρχή.

 

Φορές πατήθηκε απ’ τα πέλματα της μοίρας

άνθρωποι το ’δανε να κλαίει μοναχό

με δάκρυα στάλες της φωτιάς και της αλμύρας

για την δική του να θρηνεί Ιεριχώ.

 

Ένα κλαδάκι η ψυχή μου τσακισμένο

και η ζωή μου μια ατέλειωτη φυγή

μα βρίσκω τρόπο όταν το χώμα είναι βρεγμένο

ν’ ανθίζω πάντα, να επιστρέφω στην πηγή!

Φωτογραφία: https://pixabay.com/el/photos/%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7-4102077/