Πώς ; 

 

Πώς τον ξοδέψαμε έτσι αλόγιστα τον χρόνο

πώς περπατήσαμε σε λάθος μονοπάτια

το αυτονόητο δεν έβλεπαν τα μάτια

όσα δεν ζήσαμε ποτέ, μας τα χρεώνω.

 

Γιατί αργήσαμε να βγούμε απ’ το σκοτάδι

χωρίς ιστία το καράβι ως πού να φτάσει

τόσους ανέμους η ψυχή πώς να δαμάσει

χωρίς μια φάρου αναλαμπή, ένα σημάδι;

 

Κι αντί στο μάτι να βρεθούμε του κυκλώνα

και να χαθούμε στην πιο άγρια καταιγίδα

πώς επιλέξαμε έναν μακρύ χειμώνα

χωρίς χαρά, χωρίς ζωή, χωρίς ελπίδα;