Βρέξε ουρανέ μου

 

Βρέξε ουρανέ μου να επιστρέψω σαν βροχή

στα κύματα  του μαύρου ωκεανού του

να μην μπορέσει να με βγάλει απ’ το νου του

να ’μαι  στα χείλη του βρισιά και  προσευχή.

 

Βρέξε ουρανέ μου σαν υγρή φωτιά πέσω

κι όταν θα δει να σπαρταρώ σε  ξένα σώματα

πριν με φωνάξει με τα χίλια μου ονόματα

μνήμη να γίνω και βαθιά να τον πονέσω.

 

Μόνο μη σκέκεσαι ουρανέ μου αναποφάσιστος

μαζεύει σύννεφα η ψυχή και σκοτεινιάζει

ένα του χάδι στο σκοτάδι με ξαφνιάζει

 

κι όπως τον νιώθω να κοιτά ανυπεράσπιστος

να μη θυμώνει που του κλέβω τη γαλήνη

μια  πίκρας γεύση και παράπονο  μ’ αφήνει…