Κράτα τη στιγμή

 

Η αγκαλιά σου ένα πέλαγο ανοιχτό

με προσκαλεί με προκαλεί και με προστάζει

κρατάς στα χέρια σου ένα όνειρο απ’ ατλάζι

και μου δίνεις να το έχω φυλαχτό.

 

Με του κορμιού ταξίδεψέ με το καράβι

ένα σου κύμα να με σπρώξει τρυφερά

να ζήσω εκείνα που αντέχουν στη φθορά

και νους ανθρώπου δεν μπορεί να καταλάβει.

 

Κράτα καλέ μου τη στιγμή, μην την αφήνεις

να βυθιστώ στον πιο βαθύ σου ωκεανό

είν’ η ψυχή μου που διψά για ουρανό

κράτα σου λέω τη στιγμή και μη με κρίνεις.

 

Μπορεί στο φως του φεγγαριού να δείχνεις άλλος

όμως στα μάτια σου ανατέλλω την αυγή

το χέρι κράτα μου να πάμε κι όπου βγει

με σένα ο κόσμος μου φαντάζει πιο μεγάλος...!